Diagnoza procesów integracji sensorycznej (SI)

Diagnoza SI Szczecin

Diagnoza integracji sensorycznej skierowana jest do osób w każdym wieku, które wykazują nieprawidłowe procesy rejestracji, modulacji i organizacji wejściowych bodźców sensorycznych.

Diagnoza procesów integracji sensorycznej obejmuje:

• kwestionariusze rodziców
• wywiad
• swobodną obserwację
• obserwację kliniczną i próby kliniczne – dziecko na prośbę terapeuty wykonuje kilka zadań, które mają na celu wykluczenie lub potwierdzenie występowania u niego pewnych odruchów
• testy południowo kalifornijskie przeznaczone dla dzieci powyżej 4 roku życia
• omówienie badania z terapeutą si

Badanie dziecka w kierunku rozpoznania zaburzeń jest procesem złożonym. Wymaga przede wszystkim bardzo dobrej znajomości rozwoju dziecka, co szczególnie ważne jest przy ocenie dzieci młodszych. Warto przed badaniem przypomnieć sobie informacje dotyczące wczesnego rozwoju dziecka lub zabrać ze sobą książeczkę zdrowia. Bardzo istotna jest umiejętność uważnej obserwacji reakcji i zachowania dziecka oraz nawiązywania bezpiecznej dla niego relacji.

Czas diagnozy dzieci jest bardzo różny, zależny od wieku dziecka, ale przede wszystkim gotowości do współpracy. Są dzieci (nawet spora grupa), które niezależnie od wieku potrafią pokazać swoje umiejętności w ciągu dwugodzinnego spotkania. Często w czasie badania przeplatane są ze sobą elementy prób klinicznych, swobodnej zabawy, testów, treningów słuchowych i wywiadu, a badający dostosowuje wybierane aktywności do poziomu uwagi dziecka. Jeśli rodzic potwierdza, iż zachowanie dziecka w czasie diagnozy jest typowe dla jego codziennego funkcjonowania, można uznać badanie za wystarczające. Po podsumowaniu diagnozy, terapeuta SI przedstawia rodzicom opracowany, indywidualny program terapii dla ich dziecka.

Czym jest diagnoza zaburzeń integracji sensorycznej?

Integracja sensoryczna to skomplikowany proces, który umożliwia organizację informacji sensorycznej pochodzącej z różnych zmysłów, co pozwala nam adekwatnie reagować na otaczający nas świat. Dla niektórych osób, zwłaszcza dzieci, ten proces może być utrudniony, co prowadzi do diagnozy znanego jako zaburzenie integracji sensorycznej (ZIS). Kluczowym etapem w leczeniu tego zaburzenia jest diagnoza, która często obejmuje konsultację otolaryngologiczną, konsultacje rodziców, zajęcia ruchowe oraz różne formy terapii skoncentrowanej na percepcji sensorycznej.

Jak wygląda terapia zaburzeń rozwoju?

Istnieje wiele form terapii skierowanych na poprawę integracji sensorycznej. Terapeuci zajęciowi często stosują terapię sensoryczną, która obejmuje różnorodne ćwiczenia i zabawy, testy koordynacji, badania słuchu oraz obserwację spontanicznej aktywności dziecka. Terapeuci pracują nad zwiększeniem tolerancji na bodźce, regulacją emocji oraz poprawą umiejętności społecznych. Terapia prowadzona jest w gabinecie SI wyposażonym w specjalistyczny sprzęt do stymulacji poszczególnych zmysłów.

Wskazania do wykonania diagnozy zaburzeń integracji sensorycznej

Terapia integracji sensorycznej jest stosowana w przypadku dzieci, które wykazują trudności w przetwarzaniu i adaptacji do bodźców sensorycznych. Dodatkowo, terapia psychomotoryczna może być stosowana w przypadku:

• zaburzeń głosu
• zaburzeń przetwarzania słuchowego
• zaburzeń koncentracji i uwagi słuchowej
• słabej koordynacji ruchowej
• opóźnionego rozwoju mowy
• zaburzeń równowagi i zawrotów głowy
• zaburzeń przetwarzania sensorycznego

Wyniki diagnozy

Wyniki diagnozy si dostarczają istotnych informacji na temat funkcjonowania sensorycznego. Czego możemy się dowiedzieć?

1. Specyficzne zaburzenia sensoryczne: diagnoza może identyfikować konkretne trudności sensoryczne, z jakimi dziecko się boryka. Na przykład, czy występują zaburzenia słuchu, zaburzenia rozwoju mowy , trudności w przetwarzaniu bodźców wzrokowych, dotykowych, proprioceptywnych (związanych z umiejscowieniem ciała w przestrzeni) w zmysłach równowagi czy inne zaburzenia przetwarzania sensorycznego.
2. Reakcje na bodźce: wyniki diagnozy mogą dostarczać informacji na temat reakcji dziecka na różne bodźce sensoryczne. Czy reaguje nadmiernie, jest nadwrażliwe, czy może przeciwnie, ma trudności w odbieraniu pewnych bodźców.
3. Umiejętność adaptacji: diagnoza dzieci może oceniać ich zdolność do adaptacji do różnorodnych sytuacji sensorycznych.
4. Poziom komfortu: analiza wyników może wskazywać, jakie bodźce są dla danej osoby komfortowe, a jakie mogą powodować dyskomfort lub stres. To zrozumienie jest kluczowe dla personalizacji terapii i stworzenia środowiska, które wspiera indywidualne potrzeby.
5. Wpływ na codzienne funkcjonowanie: diagnoza integracji sensorycznej dostarcza informacji o tym, w jaki sposób trudności sensoryczne wpływają na codzienne funkcjonowanie. Mogą dotyczyć zarówno sfery edukacyjnej, jak i społecznej, a także samodzielności w codziennych czynnościach.
6. Wsparcie i strategie terapeutyczne: terapeuta si ma możliwość opracowania spersonalizowanego planu terapeutycznego. Wyniki pomagają terapeutom i opiekunom dostosować strategie terapeutyczne, trening umiejętności społecznych , ćwiczenia i aktywności, które sprawią, że zaburzenia sensoryczne nie będą zaburzały codziennych aktywności.
7. Progres w terapii: po rozpoczęciu terapii integracji sensorycznej, diagnoza służy jako punkt odniesienia do monitorowania postępów. Regularne oceny pomagają zidentyfikować, które obszary wymagają dalszej pracy i jak dostosować podejście terapeutyczne.